Een heerlijke ontdekking

Ik was vergeten hoe goed Remco Campert is. Toen ik een jonge Berry was, las ik meerdere boeken van de schrijver. Geen idee meer welke en ik kon mij tot voor kort ook niet herinneren wat ik van het oeuvre van de inmiddels 85-jarige auteur vond. Mijn nieuwsgierigheid werd aangewakkerd door een mooi profiel in de Volkskrant van Bert Wagendorp. De journalist had uit het enorme aanbod aan verhalen een keuze gemaakt en die zijn gebundeld onder de titel ‘Een nacht en een morgen’. Na het lezen van een juichende recensie neem ik mij wel vaker voor om een boek te kopen, maar dat vergeet ik dan weer net zo makkelijk. Maar ditmaal was mijn enthousiasme dusdanig groot dat ik de boekhandelaar opdracht gaf de dikke pil te bestellen. Na het lezen van enkele citaten was er namelijk sprake van een stevige leeshonger, die ik op vakantie onder de parasol op mijn gemak ging stillen. Campert in de koffer naar Corfu. Nu – een paar weken later  – weet ik wat ik eerder vermoedde: Remco Campert is niets minder dan een taalvirtuoos! Als ik het boek opensla en een willekeurige alinea lees, word ik direct in mijn opinie bevestigd. Hij schrijft zo mooi. Nergens schuurt het, nooit kromme, lelijke zinnen. Het maakt mij niet zoveel uit waar de verhalen over gaan, het  is de superieure wijze waarop hij de zinnen laat dansen. Wat een heerlijke ontdekking! Deze literaire smulpartij deed mij verlangen naar meer dergelijke verrassingen. Ik daalde af naar de spelonken van mijn gedachten, in de hoop een nieuwe (door mij) vergeten schrijver te vinden. En weldra verscheen de naam Heere Heeresma aan de horizon. Ooit las ik werk van zijn hand, maar anno 2014 heb ik geen flauw benul meer. Prima vertrekpunt voor een nieuw avontuur. ‘De sterke verhalen’ liggen op mij te wachten!